ৰাণা চৌধৰী

নক্সাল আৰু নক্সালবাৰী নক্সাল আন্দোলন , এটি কমিউনিষ্ট আন্দোলনৰ নাম । বিংশ শতাব্দীৰ সপ্তম দশকত পশ্চিমবঙ্গৰ নক্সালবাৰী পৰা আৰম্ভ় হয় লাহে লাহে ছত্তীশগড়় (তদানীন্তন মধ্যপ্ৰদেশ) আৰু অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ বিভিন্ন অঞ্চলত বিয়পি পৰে । ক্ৰমে এইটো এটি সন্ত্ৰাসবাদী আন্দোলনৰ ৰূপ লৈছিল । নক্সাল বা নক্সালবাদী কলে উগ্ৰ বামপন্থী দলবোৰক বুজোৱা় হয় । এই দলৰ জন্ম হৈছিল চিন-ছোভিয়েত( Sino-Soviet split) ভাঙনৰ সময়ত । মতাদৰ্শগত ভাবে এওঁলোক মাও সে তুং ’ ৰ পদাঙ্ক অনুসৰণকাৰী । নক্সাল আন্দোলন আৰম্ভ হৈছিল ভাৰতৰ পশ্চিমবঙ্গত । লাহে লাহে ভাৰতৰ অনুন্নত অঞ্চলসমূহত যেনে: ছত্তিছগড়় , অন্ধ্ৰপ্ৰদেশ , ইত্যাদি ৰাজ্যৰ প্ৰান্তিক এলাকাসমূহত বিয়পি পৰে । এওঁলোক মাৰ্ক্সবাদী এবং লেনিনবাদত বিশ্বাসী , এবং ২০০৪ সালে ভাৰতৰ কমিউনিষ্ট পাৰ্টি (মাওবাদী) নামৰ দল প্ৰতিষ্ঠা কৰে আৰু নিজৰ কাৰ্যকলাপ প্ৰসাৰিত কৰে । ভাৰতৰ প্ৰায় ৪০% অঞ্চলত সিঁহতৰ কাৰ্যক্ৰম বাঢ়িব ধৰে , বিশেষ কৰি “ ৰেড কৰিডোৰ ” অঞ্চলত প্ৰায় ৯২০০০ বর্গ কিলোমিটাৰ এলাকা জুৰি সিহঁতৰ তৎপৰতা চলিব ধৰে । ভাৰতৰ চৰকাৰী চোৰাংচোৱা সংস্থা “ ৰিচাৰ্ছ এন্ড এনালাইচিং উইং ” (“ ৰ ”) ৰ অনুযায়় প্ৰা...

চাওলুং  চুকা ফা  (ৰাজত্বকাল: ১২২৮-১২৬৮) মধ্যযুগীয় অসমৰ প্ৰথম আহোম ৰজা আৰু আহোম সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতিস্থাপক। মং মাও ৰ শান ৰাজকুমাৰ চুকাফাই পাটকাই পৰ্বত পাৰ হৈ আহি ১২২৮ খ্ৰীষ্টাব্দত অসমত আহোম সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে আৰু ১২৫৩ চনত শিৱসাগৰ জিলাৰ চৰাইদেউতত স্থায়ীকৈ ৰাজধানী পাতে৷ চুকাফাই প্ৰতিষ্ঠা কৰা সাম্ৰাজ্যই ৬০০ বছৰ ধৰি সমগ্ৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যাকাজোৰা আহোম সাম্ৰাজ্যৰ ভেটি প্ৰতিষ্ঠা কৰে৷ এই সময়ছোৱাত অসমত বাস কৰা সকলো জাতি-জনজাতিকে তেওঁ একত্ৰিত কৰে৷ সেয়ে বৰ অসম গঢ়াৰ ক্ষেত্ৰত অসম তথা অসমীয়া জাতিৰ বাবে চুকফাৰ অৱদান সৰ্বস্ব৷ এনে কাৰণতে তেওঁৰ নামৰ আগত চাওলুং (চাও: ঈশ্বৰ  ,  লুং: মহান) ব্যৱহাৰ হ ' বলৈ ধৰে। জীৱনবৃত্ত মং মাওত থকাৰ সময় আহোমসকল মংগোলীয় গোষ্ঠীৰ অন্তৰ্গত দক্ষিণ-পূব-এছিয়াৰ বৃহৎ জাতিৰ এটা শাখা৷ খ্ৰীষ্টীয় অষ্টম শতিকাৰ আৰম্ভণিতে টাই যুৱৰাজ পি-লকুৱে ছখন ক্ষুদ্ৰ ৰাজ্য জয় কৰি একত্ৰিত কৰে৷ ফলত টাই ৰাজ্য নানাচাও বৃহৎ সাম্ৰাজ্যত পৰিণত হয়৷ এই সাম্ৰাজ্যৰ পৰিধি ভাৰতৰ মগধ পৰ্যন্ত বিস্তৃত আছিল৷ লগতে ব্ৰহ্মদেশৰ উত্তৰ ভাগ আৰু অসমৰ কিছু অংশত এই সাম্ৰাজ্য অন্তৰ্ভুক্ত ...

প্ৰাচীন ভাৰতৰ সাংবিধানিক শাসন-প্ৰণালী !! এখন দেশৰ সংবিধানৰ সৌধটো সদায় তাৰ অতীতৰ ভেটিটোৰ ওপৰতহে গঢ়ি তোলা হয় । সেয়েহে, বৰ্ত্তমান কাৰ্য্যকৰী হৈ থকা কোনো সংবিধানৰ কথাবোৰ ভালকৈ বুজিবলৈ হলে তাৰ পটভূমি আৰু ইতিহাস জনাটো বৰ প্ৰয়োজনীয় কথা । প্ৰাচীন ভাৰতৰ সাংবিধানিক শাসন-প্ৰণালী !! গণতন্ত্ৰ, প্ৰতিনিধিমুলক অনুষ্ঠান, শাসকসকলৰ মইমতালি বা স্বেচ্ছাচাৰী ক্ষমতাৰ ওপৰত অংকুশ আৰু বিধিৰ শাসন (Rule of Law) আদি ধাৰণাবোৰ প্ৰাচীন ভাৰতৰ কাৰণে মুঠেই অচিনাকি নাছিল । ধৰ্মৰ সৰ্ব্বোচ্চতাৰ ধাৰণাটো বিধিৰ শাসন বা নিয়ন্ত্ৰিত চৰকাৰৰ ধাৰণাতকৈ একো বেলেগ  নাছিল । প্ৰাচীন ভাৰতৰ শাসকসকল সদায় ধৰ্মৰ বান্ধোনেৰে বান্ধ খাই আছিল । কোনেও ধৰ্মৰ উলংঘন কৰিব নোৱাৰিছিল । সেই প্ৰাচীন ভাৰতৰ অনেক ঠাইতে গণতান্ত্ৰিক শাসন ব্যৱস্থা, “প্ৰতিনিধিত্বমুলক বিবেচনা-মঞ্চ‘” আৰু স্থানীয় প্ৰশাসন ব্যৱস্থাবোৰ বিদ্যমান আছিল তাৰ ভূৰি ভূৰি প্ৰমাণ পোৱা যায় । বৈদিক যুগৰপৰা (খ্ৰী. পু. ৩০০০-১০০০) প্ৰাচীন ভাৰতৰ মানুহৰ জীৱনৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত গণতান্ত্ৰিক চিন্তাধাৰা আৰু প্ৰথাৰ প্ৰাধান্য দেখা গৈছিল । ঋগবেদ আৰু অথৰ্ব্ববেদত “সভা“ (সাধাৰণ সভা) আৰু “সমিতি‘ (বয়ো...

ৰোহিঙ্গা বিদ্ৰোহ আৰু বাৰ্মা  ৰোহিঙ্গা বিদ্ৰোহ আৰু বাৰ্মা পশ্চিম ম্যানমাৰ ৰোহিঙ্গা বিদ্ৰোহ উত্তৰ ৰাখাইন ৰাজ্যৰ চলি থকা বিদ্ৰোহ হয় (আৰাকান বুলিও পৰিচিত) । ম্যানমাৰ ৰোহিঙ্গাৰ সংখ্যালঘু লোকৰ দ্বাৰা পৰিচালিত । বাংলাদেশ সীমান্তবৰ্তী মংডু জিলাত সর্বাধিক সংঘৰ্ষ হৈছে । ১৯৪৭ চনৰ পৰা ১৯৬১ চনলৈ স্থানীয় মুজাহিদিন আৰু চৰকাৰী বাহিনীৰ মাজত সংঘৰ্ষ চলে । ৰোহিঙ্গা জনবহুল উত্তৰৰ ৰাখাইন ৰাজ্যৰ মায়ু উপদ্বীপ অঞ্চলক ম্যানমাৰৰ পৰা বিচ্ছিন্ন কৰি পূব পাকিস্তান বৰ্তমান বাংলাদেশৰ লগত আনিব খুজিছিল । ১৯৫০-১৯৬০ দশকৰ পৰা স্থানীয় মুজাহিদিনৰ ভেটি দুৰ্বল হ ’ বলৈ ধৰে, আৰু মূজাহিদিনৰ নেতা সকলে চৰকাৰী পক্ষৰ আগত আত্মসমৰ্পণ কৰিবলৈ ধৰে । মুজাহিদিন বিচ্ছিন্নতাবাদী আন্দোলন (১৯৪৭-১৯৭০) মে ১৯৪৬ চনত ৰাখাইন ৰাজ্যৰ (আৰাকান) মুছলিম নেতাই পাকিস্তানৰ প্ৰতিস্থাপক মহম্মদ আলি জিন্নাক লগ ধৰে, আৰু অনুস্থানীক ভাবে মায়ু অঞ্চলৰ পৰা দুখন চহৰ, বুঠিডওঙ আৰু মওঙডীওক পূব পাকিস্তান বৰ্তমান বাংলাদেশৰ লগত চামিল হ ’ বলৈ কৈ । আকিয়ুবৰ দ্বাৰা দুই মাহ পিচত ,   উত্তৰ আৰাকানত মুছলিম লীগ প্ৰতিষ্ঠিত হয় (বৰ্তমান চিটউই, ৰাখাইন ৰাজ্যৰ ৰাজধা...

ওয়াহাবী মতাদৰ্শ আৰু আজিৰ ইছলাম   খিলঞ্জীয়া অসমীয়া মুছলমানৰ ইতিহাস আহোমৰ সমসাময়িক । এওঁলোকৰ অধিকাংশ খিলঞ্জীয়া, জাতি, জনজাতিৰ, লোক বিভিন্ন কাৰণত ধৰ্ম পৰিবৰ্তন কৰি ইছলামত দীক্ষিত হৈছিল । তেওঁলোকে চুফী ইছলাম গ্ৰহণ কৰিছিল, ইছলাম পৃথিবীৰ দ্বিতীয় সৰ্ববৃহত ধৰ্ম হৈছে একমাত্ৰ চুফী সকলোৰ উদাৰতাৰ বাবে । সেই সময়ত ইছলামৰ জয় জয়, ময় ময়, সাহিত্য সংস্কৃতি বিজ্ঞান সকলো ক্ষেত্ৰতে আগৰণুৱা আছিল । কিন্তু ১৭০০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ পিচৰ পৰা ইছলামৰ মাজত ভাঙোন দেখা যাই । ইতিহাস কাৰে ইয়াৰ মূল কাৰণ ৱাহাবী মতবাদ বুলি চিনাক্ত কৰিছে । পৃথিবীৰ ৯৯.৯ শতাংশ মুছলমান উগ্ৰপন্থী ওয়াহাবী মতাদৰ্শৰে দীক্ষিত । ৱাহাবী মতবাদ বাৰু নো কি ? মিঃ Hempher, ব্ৰিটিচ গুপ্তচৰৰ Memoirs of Mr. Hempher, The British Spy to the Middle East or Confessions of a British Spy নামৰ দস্তাবেজত ইয়াৰ উল্লেখ পোৱা যায় । ( https://en.wikipedia.org/…/Memoirs_of_Mr._Hempher,_The_Brit… ) ১৮০০ শতাব্দী মীঃ হেম্পহাৰ ব্ৰিটিচ চৰকাৰৰ গুপ্তচৰ হিচাপে মধ্যপ্ৰাচ্যত কাম কৰিছিল । সেইসময়ত ইছলামৰ সমাজ ব্যৱস্থা আছিল অতি সু-শৃংখলাবদ্ধ । ব্ৰিটিচ চৰকাৰ লক্ষ্য আছিল সাম্ৰা...

অসমীয়াৰ অস্তিত্ব আৰু অবৈধ বাংলাদেশী!!  জাতীয় অস্তিত্বই যদি সংকটৰ গৰাহত পৰে, তাৰ সমান্তৰালকৈ ভাষা, সাহিত্য, সংস্কৃতি, ৰাজনীতি, অৰ্থনীতিৰ ভেটিও আনৰ অধীনলৈ যোৱাৰ পথ প্ৰশস্ত হৈ উঠে৷ তাৰে জলন্ত উদাহৰণ আমাৰ কাষৰীয়া ৰাজ্য ত্ৰিপুৰা । বঙালী যি ধৰ্মৰ নোহোঁৱক, তেওঁলোকে নিজৰ ভাষা, নিজৰ সংস্কৃতি নেৰে । খিলঞ্জীয়া অসমবাসীৰ ক্ষেত্ৰতো আজি সেয়াই হ’বলৈ গৈ আছে৷ সমগ্ৰ ভাৰতৰ হৈ মানবীয় দৃষ্টিভংগীয়ে ১৯৭১ চনৰ আগতে অহা লাখ লাখ হিন্দু-মুছলমানৰ বোজা অসমে অকলে বহন কৰি থৈছে৷ যাৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত অসমৰ জনগোষ্ঠীয় ভাৰসাম্যত ইতিমধ্যেই বিসংগতিৰ সৃষ্টি  হৈছে আৰু খিলঞ্জীয়াৰ প্ৰভুত্বৰ প্ৰতি সকলো দিশৰ পৰাই ভাবুকি নামি আহিছে৷ খিলঞ্জীয়াৰ আত্মনিয়ন্ত্ৰণৰ অধিকাৰ থৰক-বৰক হৈছে৷ এতিয়া আকৌ যদি ৭১ চনৰ পাছত অহা বিদেশীৰ বোজাও অসমেই ল’ব লাগে, তেন্তে এইটো নিশ্চিত যে অসমত খিলঞ্জীয়া অসমীয়া মানুহৰ পৰিচয়, প্ৰভুত্ব, আত্মনিয়ন্ত্ৰণ আৰু অস্তিত্ব সৰ্বকালৰ কাৰণেই নিঃশেষ হৈ যাব৷ আমি অসমীয়াই নিজে নিজক সুৰক্ষা কেতিয়াও দিব পৰা নাই, আমাক বেলেগে আহি উদ্ধাৰ কৰিব লাগে । ব্ৰিটিচ আহি আমাক মানৰ আক্ৰমণৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিলে । ব্যাপ্তিষ্ট মিশনাৰী আহি আমাৰ...

এখন দেশৰ সংবিধানৰ সৌধটো সদায় তাৰ অতীতৰ ভেটিটোৰ ওপৰতহে গঢ়ি তোলা হয় । সেয়েহে, বৰ্ত্তমান কাৰ্য্যকৰী হৈ থকা কোনো সংবিধানৰ কথাবোৰ ভালকৈ বুজিবলৈ হলে তাৰ পটভূমি আৰু ইতিহাস জনাটো বৰ প্ৰয়োজ নীয় কথা । প্ৰাচীন ভাৰতৰ সাংবিধানিক শাসন-প্ৰণালী !! গণতন্ত্ৰ, প্ৰতিনিধিমুলক অনুষ্ঠান, শাসকসকলৰ মইমতালি বা স্বেচ্ছাচাৰী ক্ষমতাৰ ওপৰত অংকুশ আৰু বিধিৰ শাসন (Rule of Law) আদি ধাৰণাবোৰ প্ৰাচীন ভাৰতৰ কাৰণে মুঠেই অচিনাকি নাছিল । ধৰ্মৰ সৰ্ব্বোচ্চতাৰ ধাৰণাটো বিধিৰ শাসন বা নিয়ন্ত্ৰিত চৰকাৰৰ ধাৰণাতকৈ একো বেলেগ নাছিল । প্ৰাচীন ভাৰতৰ শাসকসকল সদায় ধৰ্মৰ বান্ধোনেৰে বান্ধ খাই আছিল । কোনেও ধৰ্মৰ উলংঘন কৰিব নোৱাৰিছিল । সেই প্ৰাচীন ভাৰতৰ অনেক ঠাইতে গণতান্ত্ৰিক শাসন ব্যৱস্থা, “ প্ৰতিনিধিত্বমুলক বিবেচনা-মঞ্চ ‘” আৰু স্থানীয় প্ৰশাসন ব্যৱস্থাবোৰ বিদ্যমান আছিল তাৰ ভূৰি ভূৰি প্ৰমাণ পোৱা যায় । বৈদিক যুগৰপৰা (খ্ৰী. পু. ৩০০০-১০০০) প্ৰাচীন ভাৰতৰ মানুহৰ জীৱনৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত গণতান্ত্ৰিক চিন্তাধাৰা আৰু প্ৰথাৰ প্ৰাধান্য দেখা গৈছিল । ঋগবেদ আৰু অথৰ্ব্ববেদত “ সভা “ (সাধাৰণ সভা) আৰু “ সমিতি ‘ (বয়োজ্যেষ্ঠ সকলৰ সভা)-এই দুটাৰ উল্লে...

  ফিডেল কাস্ত্রোৰ ২ সেই বছৰতে ,  গ্রুোই পুনঃনির্বাচনত ,  নোযোৱাৰ সিদ্ধান্তত, অএটেনতিকোৰ পাৰ্টিৰ নতুন প্ৰাৰ্থী কার্লোস প্ৰিয়ও   চকাৰাচ    জয়ী হৈছিল  ।  প্ৰিয়ও    ব্যাপক বিক্ষোভোৰ মুখামুখি হৈছিল যেতিয়া  MSR     সদস্য যাষ্টো    ফুয়েন্তেসক পুলিচ বাহিনীৰ দ্বাৰা হত্যা কৰা হৈছিল,    যাষ্টো ফুয়েন্তেসক, কাস্ত্রোৰ এজন সমাজিক বন্ধু আছিল । সেই বিক্ষোভৰ প্রতিক্রিয়াত প্ৰিয়ওই উদণ্ড বাহিনীক দমন কৰাৰ বাবে প্ৰতিজ্ঞা বদ্ধ হৈ ,     কিন্তু তেখেতে খুব শক্তিশালী অনুভব কৰে । কাস্ত্রো বামপন্থী বিচাৰ ধাৰাৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈ তেখেতক এই ক্ষেত্ৰত সহায় কৰিছিল কাৰ্ল মাৰ্ক্সৰ   মার্ক্সিস্ট,   ,   ফ্ৰেডৰিক এঙ্গেলস আৰু ভ্লাডিমিৰ লেনিন, মাৰ্ক্সবাদী লেখনীৰ দ্বাৰা কাস্ত্রো প্ৰভাৱিত হয় । তেখেত ,     পুঁজিবাদী সমাজৰ এটি অবিচ্ছেদ্য   আৰু বুর্জোৱা একনায়কত্ববাদ" ,   অংশ হিছাপে কিউবাৰ সমস্যা ব্যাখ্যা কৰে বৰং দুৰ্নীতিৰাজ ৰাজনীতিকৰ ব্যৰ্থতাতকৈ । মার্কসবাদী আদৰ্শ একমাত্ৰ আদৰ্শ, যাৰ দ...